خورجين 1100

دو كلمه حرف حساب

حديث عمر و زندگي

كودكي و نوجواني رفته است در سن بيست

بعد از آن، تا بيست و پنج فرخندگيست

بعد هم تا سي حديث كار و شور عشق يار

در چهل كار است و يار و اندكي رنج و فشار

چون به پنجاه آمدي پيري زند چشمك عيان

كار و يار و رنج اولاد و فشاري بي‌امان

فصل شصت بحراني و آغاز تلخي از شكست

رنج بيماري شود پيدا زچشم و پا و دست

چون گذشتي و زهفتادش سر آري بر ديار

رنج و درد و محنت افزون و گريزاني زيار

صحبت هشتاد فصل خشك درد و رنج زندگي

در نود هر لحظه‌اش درد و غم و درماندگي

بر سراي صد اگر منزل رساندي عمر خويش

آرزوي مرگ شود هر دم فزون از روز پيش

بعد از آن گر بگذري از صد روي بالاترك

بي‌گمان مرگي بود در رنج و درد و بيم و شك

نااميدي در بشر آن لحظه مي‌آيد پديد

كن در آئينه ببيند در سرش موي سفيد

اينكه يك موي سيه بر سر نداري جز سفيد

تا به كي از بهر خود رؤيا و وهم آري پديد

پنبه داري بر سرت رضوان تو پيري و زبون

گو چه وقت اين پنبه را از گوش خود آري برون

رضوان الوندي- ياردانقلي‌زاده