رنگین کمان1174

ویژه بهار

• محمدعلی بهمنی

بهار بهار، صدا همون صدا بود
صدای شاخهها و ریشهها بود

بهار بهار، چه اسم آشنایی
صدات میاد، امّا خودت کجایی؟

وا بکنیم پنجرهها رو یا نه؟
تازه کنیم خاطرهها رو یا نه؟

بهار اومد لباس نو تنم کرد
تازهتر از فصل شکفتنم کرد

بهار اومد با یه بغل جوونه 
عیدو آورد از تو کوچه تو خونه

حیاط ما یه غربیل، باغچۀ ما یه گلدون
خونۀ ما همیشه منتظر یه مهمون

بهار بهار، یه مهمون قدیمی
یه آشنای ساده و صمیمی

یه آشنا که مثل قصهها بود
خواب و خیال همه بچهها بود

یادش بهخیر بچگیا چه خوب بود
حیف که هنوز صب نشده غروب بود

آخ که چه زود قلّک عیدیهامون 
وقتی شکست باهاش شکست دلامون

بهار اومد برفا رو نقطهچین کرد
خنده به دلمردگی زمین کرد

چقد دلم فصل بهارو دوست داشت 
وا شدن پنجرهها رو دوست داشت

بهار اومد پنجرهها رو وا کرد
منو با حسیّ دیگه آشنا کرد

یه حرف که از حرفای من کتاب شد
حیف که همهش سؤال بیجواب شد

دروغ نگم هنوز دلم جوون بود 
که صبح تا شب دنبال آب و نون بود
 

• حسین منزوی
هیس !
هیاهو نکن
            تا نفس های خاک را
                                    بشمارم
زمین،
نفس هفتمین را
                        که کشید
اتفاق خواهد افتاد
که برکه
            تاول
              بزند
و درخت
            دست هایش را
                        از جیب
                        بیرون آورد
چه کسی می گوید
                        زود است ؟
کمک کن
            عقربه های ساعت بزرگ را
                                                بچرخانیم و
                                                            به گل برسانیم
وقت است
همه را بیدار کن
همه را، جز تاک ها
                        که دارند
                                    خواب شراب
                                                می بینند.
 

• فریدون مشیری
بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپيد
برگهای سبز بيد
عطر نرگس، رقص باد
نغمه و بانگ پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک ميرسد اينک بهار
خوش بحال روزگار
خوش بحال چشمه ها و دشتها
خوش بحال دانه ها و سبزه ها
خوش بحال غنچه های نيمه باز
خوش بحال دختر ميخک که ميخندد به ناز
خوش بحال جان لبريز از شراب
خوش بحال آفتاب
ای دل من، گرچه در اين روزگار
جامهء رنگين نمی‌پوشی به كام
بادهء رنگين نمی‌نوشی ز جام
نقل و سبزه در ميان سفره نيست
جامت از آن می كه می‌بايد تهی است
ای دريغ از «تو» اگر چون گل نرقصی با نسيم
ای دريغ از «من» اگر مستم نسازد آفتاب
ای دريغ از «ما» اگر کامی نگيريم از بهار
گر نکوبی شيشهء غم را به سنگ
هفت رنگش ميشود هفتاد رنگ
 

• نیما یوشیج(شعرکودک)

بچه ها! بهار.

گل ها وا شدند.

برف ها پا شدند

از رو سبزه ها

                  از روی کوهسار.

                  بچه ها! بهار.

داره رو درخت

می خونه به گوش:

«پوستین را بکن

قبا را بپوش.»

                بیدار شو، بیدار.

                بچه ها! بهار.

دارد می رود

دارد می پرد

زنبور از لونه

بابا از خونه.

              همه پی کار
 

•سیمین بهبهانی

مي خواستم به پاي تو تقديم جان کنم
بختم چنين نخواست که کاري چنان کنم‏

چون ساغر بلور شکستم به خاره سنگ
تا در تو از اسف اثري امتحان کنم‏

گفتي که حيف! گفتمت آري، ولي هنوز‏
دارم غنيمتي که تو را شادمان کنم‏

بر خرده هام گر نگري هر شکسته را‏
در پرتو نگاه تو رنگين کمان کنم

جز ساعد شکسته چه مي آيدم به کار
تا با نواي عشق، ني از استخوان کنم!‏

دير آمدي، اگر چه بهارم ز شاخه ريخت
شادا خزان که ميوه تو را ازمغان کنم

مي خواهمت، که خواستني تر ز هر کسي
کو واژه اي که ساده تر از اين بيان کنم؟

تنها نه من که يار دگر نيز خواهدت
مي باش از آن او که تحمل توان کنم‏

تلخ است دوست داشتن و واگذاشتن
زان تلخ تر که رنجه دل ديگران کنم

با آن که نغمه خوان توام، اي بلند سبز‏
بگذار در درخت دگر آشيان کنم
 

• احمد شاملو

بچه ها! بهار.
من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار
ناز انگشتای بارون تو باغم می کنه
میون جنگلا طاقم می کنه
تو بزرگی مثل شب
اگه مهتاب باشه یا نه
تو بزرگی
مثل شب
خود مهتابی تو اصلا خود مهتابی تو
تازه وقتی بره مهتاب و
هنوز
شب تنها
باید
راه دوری رو بره تا دم دروازه روز
مث شب رود بزرگی
مث شب
تازه روزم که میاد
تو تمیزی
مث شبنم
مث صبح
تو مث مخمل ابری
مث بوی علفی
مثل اون ململ مه نازکی
اون ململ مه
که روی عطر علفا مثل بلاتکلیفی
هاج و واج مونده مردد
میون ماندن و رفتن
میون مرگ و حیات
مث برفایی تو
تازه آبم که بشن برفا و عریون بشه کوه
مث اون قله مغرور بلندی
که به ابرای سیاهی و به بادای بدی می خندی!
من باهارم تو زمین
من زمینم  تو درخت
من درختم تو باهار
ناز انگشتای تو باغم میکنه
میون جنگلا طاقم می کنه.