انقلاب اسلامي در آستانه چهل سالگي و الزامات آن

انقلاب اسلامي در آستانه چهل سالگي و الزامات آن

محمدجواد حجتي‌كرماني

از بهمن 57 تاكنون قريب به چهل سال گذشته است و انقلاب اسلامي ـ اين مولود مبارك ـ در اين مدت، با حوادث سهمگين و خطرات فراواني روبه‌رو بوده است كه به فضل الهي و وفاداري وفاداران و به حرمت خون شهداي گرانقدر و جانبازان و ايثارگران مخلص و سرافراز، توانسته است با سربلندي و افتخار تمام از ميان امواج فتنه‌ها و حوادث سر برآورد و موجوديت و اقتدار خود را به جهانيان نشان بدهد...
... اين يك بُعد از ابعاد زندگي پرافتخار جمهوري اسلامي ايران است... و همين بُعد است كه بسياري از رهبران و مسئولان نظام را دچار غرور كرده و از خطرات دائم‌التزايدي كه در آستانة چهل سالگي اين هديه الهي را تهديد مي‌كند، غافل ساخته كه متأسفانه به نزاع و درگيري مشغولند... تنازع‌ها و خصومت‌هاي داخلي، خطر مضاعفي است كه قطعاً از خطرات خارجي، مصيبت‌بارتر است...
آيه‌اي در قرآن است در مورد جنگ «حُنين» كه مي‌فرمايد:
و يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذ أَعْجَبَتْكُم كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ مِنْ الله شَيْئاً
اين آيه اشاره دارد به شكست مسلمانان در جنگ «حُنين» به خاطر غرور و شيفتگي به اعوان و انصار فراوان... نكند كه ما اين هشدار وحي الهي را فراموش كنيم و مانند بسياري از نهضت‌ها و قيام‌ها و انقلاب‌هاي گذشته و معاصر، مشمول انتقام الهي شويم و نعمت انقلاب را به خاطر كفران، از دست بدهيم...
معني و مفهوم چهل سالگي:
نكته مهم و قابل توجه كه شايد بسياري از ما به آن بي‌توجهيم، اينست كه به معني و مفهوم چهل سالگي و الزامات آن ملتزم نيستيم و من در اين مورد ناچارم نقبي به گذشته بزنم و از اينجا شروع كنم كه چهل سالگي به معني و مفهوم اينست كه «انقلاب اسلامي» يا «جمهوري اسلامي» روزي، روزگاري، كودك بوده و ساليان كودكي را پشت سر گذاشته تا به دوران نوجواني و جواني رسيده و اكنون در سن چهل سالگي موجودي است بالغ و رشيد...
در قرآن تلاوت مي‌كنيم:
حتي اذا بلغ شِدّة و بلغ اربعين سنه
در چهل سالگي است كه انسان به استوارترين و محكم‌ترين ايام زندگي قدم مي‌گذارد:
پيامبر اكرم(ص) در چهل سالگي مبعوث به رسالت شدند يعني دوراني كه به سرحد كمال عقلي و عاطفي رسيده بودند. معناي اين سخن اينست كه حتي رسول اكرم(ص) هم دوراني از تكامل را پيموده‌اند تا به رسالت مبعوث شده‌اند. (اين منافات ندارد با عقيده به «حقيقت محمديه» يا فرموده آن‌حضرت كه: «كنت نبيّا و آدم بين الماء و الطين» كه جاي اين بحث اينجا نيست)
باري ـ بياييد در آستانه چهل سالگي انقلاب، به گذشته نگاهي بيندازيم و ببينيم در دوران كودكي و نوجواني و جواني بر ما چه گذشته و چه‌ها كرده‌ايم... و اكنون كه چهل ساله شده‌ايم خيلي‌هامان، همچنان در دوران كودكي يا نوجواني و جواني به سر مي‌بريم! و مثل بچه‌ها مي‌زنيم و مي‌شكنيم و باهم بر سر اسباب‌بازي‌هايمان دعوا مي‌كنيم! يا مثل دوران جواني و نوجواني، غرور داريم و خدا را بنده نيستيم و خود را از همه بهتر و بالاتر مي‌دانيم و عملاً در مخاصمات و منازعات، هيچ معيار و ارزشي را قبول نداريم.
آيا انقلاب ما پس از چهل سال، نبايد در رفتار و گفتار كودكانه و جوانانة خود تجديدنظر كند؟... آيا ما در دوران كودكي و نوجواني و جواني هرچه كرده‌ايم در يك محاسبة عقلاني و سياسي و ديني، صحيح بوده است؟...
چرا به اين امر واضح و روشن اعتراف نكنيم كه ما روزي كودك بوده‌ايم و بعد جواني و نوجواني كرده‌ايم و اينك موقع آن رسيده كه به مقتضاي حال چهل سالگي عمل كنيم...
«ان في ذلك لذكري لمن كان له قلب او القي السمع و هو شهيد».
خدايا بيدارمان كن...